Хадича - Ислом акидаси
Аллохнинг наздида энг маъкул жиход
Золим подшохга айтилган хак суздир.
(Хадисдан)


Бисмиллохир рохманир рахим.

Рахму шафкат сохиби Аллох таолога чексиз хамду санолар, саййидимиз ва хужамиз Мухаммад соллоллоху алайхи ва салламга, ахли байту асхобларига ва киёматгача У зот тутган йулидан борувчиларига саловат ва саломлар булсин.

Куръони Карим – Аллох таъоло тарафидан бизлар учун танлаб берилган йул дастури ва рушду хидоят нуридир. Унинг улуг муъжиза эканлиги асрлар давомида исбот булиб келинаётган мукаддас бир китобдир.

Соглом акида, одоб ахлок фазилатлари, башарият оламининг дунёвий хамда ухровий саодатларига кафолат берувчи яхши одамлар, инсонинг нафсоний ва хулкий иллатларига ижобий шифо, калбларига эса малхам бор эканини бу Китоб узида мужассам этган деб, Аллох таъоло бир неча оятларда таъкидлайди.

Хар бир инсон Аллох таъолонинг каломини сидки дилдан дуст тутса, хурматини жойига куйиб укиса, оятларидаги маъноларини зехнидан утказса, фахми тасаввур килган сари акли хидоят нуридан тилло топади. Раъйи тугри, фикри уткир, хиссиёти сезгир соф нафис эгаси булиб бораверади. Окибатда вужуди эзгуликка айланиб, барча ёмон амаллардан беихтиёр узоклашади. Бу амал бахту саодат калити булиб , Аллох хузурида улуг мукофотларга эга булади. Раббимиз булар хакида муминларга башорат беринг, деб ушбу ояти Каримада мархамат килади: «Албатта, бу Куръон энг тугри йулга Хидоят килур ва яхши амалларни килувчи муминлар учун улуг ажру мукофотлар борлигининг башоратини берур».

Аллох таъоло жамики яратган махлукотлари ичида энг азизу мукаррам этиб, инсонни яратди. Унга акл берди. Яшаш тарзининг дастури килиб Куръонни нозил килди. Халолни буюриб, харомдан кайтарди. Жаннат ва дузах хакида хабар етказди.

Демак, биз аклимизни хакам килиб, яшаш тарзимизни аклимиз билан топишимиз зарур. Бунинг учун энг аввало Исломий акида нима эканлигини англаб олишимиз зарур. Ислом акидасини киска формулага соладиган булсак:

Акида – инсон, хаёт ва коинотга берилган таъриф.

Кенгрок килиб айтадиган булсак, «Исломий акида сиёсий фикрат, демак у сиёсий фикр булиб, мусулмонларда сиёсий фикрнинг асосидир. У мабда ёки низом ва диндир. Ва ундан давлат келиб чикади. Исломий акида узга акида ва мабдалардан дунё ва охират ишларини уз фикр ва конунлари билан бошкарувчи сиёсий рухий акида булиши билан ажралиб туради».

Демак, Исломнинг сиёсий акидаси хаётнинг барча куриниш ва шаклларини уз ичига оладиган ва хаётнинг барча вокеа – ходисаларига ечим берадиган мукаммал умумий акида экан. Аллох таоллонинг куйидаги оятлари фикримизнинг тугрилигига хужжатдир.

- «Сизга Китобни барча нарсани баён килиб берадиган этиб нозил килдик». (16:89)

- «Бугун сизларга фикрларингизни тулик килдим ва неъматимни мукаммал тула-тукис килиб, сизларга Исломни дин булишига рози булдим». (5:3)

Юкоридагилардан куринадики, инсоннинг яшаш тарзи унинг тушунчаларига боглик экан. Демак, инсон яшаш тарзини юксак даражага кутармоги учун аввало уз тушунчасини ислох килиши зарур:

- «Аникки, то бирон кавм узларини узгартирмагунларигача Аллох уларнинг ахволини узгартирмас». (13:11)

Аллох таоло мусулмон умматини миллатлар орасида уртада турувчи (восита) уммат килди. Унга адашган инсониятни даъват этишдек улуг маъсулиятни юклади. Демак, уммат бу вазифани Аллох розилигини истаган холда унгланишини узидан бошлаши керак. Ахир Аллох таъло Пайгамбаримизнинг тилидан амал килувчиларга улуг савобни ва аник галабани ваъда килганку! «Пайгамбар с.а.в. айтадиларки: «Киёмат кунида иймонлари ажойиб булган бир кавм келади. Уларнинг олдиларида нурлари юради. Уларга «Бу кун Сизлар учун хурсандчилик кунидир. Сизларга саломатлик булсин. Хуш келибсизлар. Жаннатга киринглар, абадий яшайсизлар»,- дейилади».

Аллох таъоло уларни шундай яхши курадики, хатто пайгамбарлар ва фаришталар хам улдарга хавас килади. Сахобалар – Ё Расулуллох, улар кимлар, деб сурадилар. Айтдиларки, - «Улар биздан хам, сизлардан хам эмаслар. Сизлар сахобаларимиздирсизлар, улар хабибларимдирлар. Улар сизлардан кейин келадилар. Одамлар бекор ташлаб куйган Куръонни ва ишдан чикарган Суннатни топадилар. Кейин эса Китобу Суннатга бор вужудлари билан талпиниб келиб, уларни тирилтирурлар, узлари укийдилар ва одамларга ургатадилар. Бу йулда сиздан хам каттикрок ва машаккатлирок азобга дуч келурлар. Улардан бирининг иймони сизлардан кирктангизнинг иймонингиз билан баробардир. Улардаги битта шахид сизлардаги киркта шахид билан баробардир. Сизларнинг хак йулда ёрдамчиларингиз бор, уларнинг эса ёрдамчилари булмайди. Золимлар уларни хар томондан куршаб оладилар. Улар Байтул-макдиснинг багрида буладилар.

Мана шу пайтда уларга Аллохнинг ёрдами, галабаси келади ва уларнинг кули билан Ислом азиз булади. Кейин, - «Ё Аллох, уларга ёрдам бергин, Хавзу Кавсарда уларни менга хамрох килгин», - деб дуо киладилар.

Аллохга беадад шукроналар булсинким, уша кавм келган куринади. Бу аник, Пайгамбаримиз с.а.в. башорат килганларидек, минглаб мусулмонларимиз, йиллар давомида топталиб келган Аллохнинг китобини укимокдалар, ургатмокдалар. Бу осон булмаяпти. Хадисда айтилганидек, чека-чекадан худо бехабар золимлар уларга таъзйик утказишмокда. Аллохни деганни, турли харом-хариш йуллар билан тухмат ва бухтонга кумиб ташламокдалар, уларга азоб бермокдалар. Ёлгончи-ростгуйга, ростгуй ёлгончига, халол одам хоинга, соткин эса софдилга чикарилмокда. Зеро золим хукмдорларнинг газабидан куркиб, шариат белгилаб берган шаръий яхшиликка буюриш ва ёлгонликдан кайтаришдан тухтаб колаётганлар хам йук эмас. Билъакс, кулида Куръону тасбех тутиб, мусулмонларга узини уламо деб танитган ислом йулбошчилари булмиш имом-хатиблар бугунги кунда уз курсилари мавкеидан ажралиб колишни Аллох ризолигини топишдан кура авзал билмокдалар. Ойнаижахон оркали кур-курона одамларнинг «Хижоб Аллохнинг фарзими?» деб берган саволларига уялмай-нетмай гирт ёлгон гапни сузлашдан тап тортмаяптилар.

Эмишки: хижоб офтоб жазирамасидан, кум-тузон кутарилиши мумкин булган айрим мамлакатларда мухофаза кийимлари-ю, бизнинг муслима аёлларимиз уларга таклид килиб кийинаётганмишлар.

Вахолангки, Ислом эркак ва аёлга юклаган хукмларни ва бажаришлари лозим булган амалларни бажариш учун улар узаро жамланишларига изн берди. Бирок Ислом бу ишда, яъни бир жойда булишларида, эхтиёт чораларини куриб, ношаърий жинсий алокага олиб борадиган, жинсий алоканинг узига хос тартибидан эркакни ёки аёлни четга бурадиган хар кандай ишни такиклади. Бу такикни кучайтириб иффат (узини тийиш)ни вожиб килди. Бунинг учун муайян шаръий хукмларни белгилади.

Жумладан, Ислом эркакка хам, аёлга хам кузни пасайтиришга, яъни бир-бирига тикилиб карамасликка буюрган. Аллох таоло дейди:

- «(Эй Мухаммад) муминларга айтинг, кузларини (номахрам аёлларга тикишдан) туссинлар ва авратларини (харомдан) сакласинлар. Мана шу улар учун энг тоза йулдир. Аллох улар килаётган хунарлардан хабардордир. Муминаларга хам айтинг, кузларини (номахрам эркакларга тикмасинлар) туссинлар ва авратларини харомдан сакласинлар!». (24 сура 30-31 оят)

Ошкор намоён булиб турадиган уриндан бошка зийнат уринларини яшириб турадиган одми, оддий либос кийишни аёлларга буюрган. Аллох таоло мархамат килади:

- «Хамда куриниб тургандан бошка зебу-зийнатларни (яъни уларни номахрамларга) курсатмасинлар ва кукракларини румол билан туссинлар!» (24:31).

Эй Пайгамбар, жуфтларингизга, кизларингизга ва муминларнинг аёлларига айтинг, устларига ёпинчикларини урасинлар!» (33:59).

Биз Куръони каримдан Аллох сузларини хужжат асосида ёздик. Вахолангки, юкоридаги имом-хатибнинг «Таклид килиб кийиш…» дегани эса Аллохга нисбатан тухматдан бошка нарса эмас.

Президентнинг сузини тингласангиз, тилидан Аллохни туширмайди-ю, амали Аллохнинг йулини танлаган, пайгамбаримиз с.а.в.нинг суннатларини махкам тутган мумину муминаларни азобга махкум килмокда. Хозирги кунда хар икки хонадондан бирининг уйидан биттадан фарзандини, айримларининг эса оиласи билан камокка махкум этмокда. Аллох розилигини истаган минглаб йигитларимиз зулмкорларнинг энг огир жазоларига хам сабр билан бардош бермокдалар. Нажотни Аллохдангина сурамокдалар. Аллохга шукрлар булсинким, золимлар уларни нечоглик йук килишга уриниб, бир нихолни йук килсалар, урнига бир неча нихол кад кутариб усиб чикмокда. Улар бамисли чинордирлар. Чинорни эса илдизи махкам, танаси чайир ва умри узундир. Юкорида айтганимиздек, улар нотугри тузумнинг хар кандай жабр зулмларини енгиб, улим сари тик бормокдалар. Бу дунёларига караб, уни хеч нарса эмаслигини кургач, ундан юз угириб, охиратларинининг изидан кувмокдалар. Хаётнинг маъносини Аллохга ишониш ва Аллох йулида жиход килиш, деб билиб, хеч бир хоким билан муроса килмай, хеч бир хокимга ялтокланмай фикрий ва сиёсий курашга отланганлар.

Уларнинг илдизлари мустахкам, чунки калбларида Куръон бор. Ислом узига хос дин булиб, бошка самовий динларнинг охиргиси ва уларни бекор килувчи дин эканлиги билан ажралиб туради. Аллох таоло киёмат кунигача нозил булган холидагидек саклашни уз зиммасига олди. Аллох таоло шундай дейди:

- «Албатта бу эслатмани (Куръонни) Биз узимиз нозил килдик ва шубхасиз узимиз уни саклагувчимиздир» (15:9).

Маколамизнинг мухтасарида пайгамбаримиз с.а.в.нинг куйидаги хадисларини келтирмокликни жоиз билдик:

«Муминларнинг фаросатидан куркинглар, чунки у Аллохнинг нури билан карайди».

Фаросат... Оддий фаросат эмас, муминннинг фаросати… Муминнинг фаросати эмас, Аллохнинг нури ила йугрилган, нурлантирилган фаросати… Бундай фаросат сохибини уткинчи хеч нарса билан чалгитолмайди, хеч кандай бало-ю офат уни мувозанатдан чикара олмайди. Фикр ва уйлардан тиникликни кеткизолмайди. Мумин гумонга берилмайди, фол очмайди, аммо муминлик фаросати ила караса, хаммасини тушунади. Юртимизнинг мусулмонлари бугун бошларига тушган ташвишдан, мусибатдан довдираб колмайдилар. Аллохнинг буюк хикматига кура имони яна бир бор синалаётганини муминлик фаросати билан англайди, унинг иймон калъасига кандай ёвуз кучлар тахдид этаётганини билади, шунга кура тадорикини куради. Модомики, Аллохнинг расули с.а.в. хабарини берибдиларми, мумин Аллохнинг нури билан караши рост, уни алдаб, куркитиб, тугри йулдан огдириб булмайди. Факат, бундай улуг мартабага эришишнинг биттагина шарти бор. Яъни сиз ва биз аввало тулик маънода мумин булишимиз керак. Калбларимизга иймон тулалигича кирган булиши керак.

Келинглар, биродарлар, хакикий маъносила мумин булайлик, атрофимизга, кечаётган ходисаларга иймон кузи ила, Аллохнинг нури ила бокишга урганайлик.

«Диннинг офати учтадир: беамал олим, золим подшох ва имонсиз муштахид»(1-хадис).

Аллохим, динимизни офатга учрашидан узинг саклагин. Омин.

Яратган Хужамиз Аллох субхонаху ва таолога хамду санолар айтамиз. Барчамизни Узининг сахих акидасида собит кадам килсин.



Хадича

Август, 2000 йил