17 May 2014
18:53 - Украина секин-аста жанубий вилоятларини йўқотиш йўлидан кетмоқда, ўзбекларга нима?
Лугунск ва Донецк вилоятлари 11 майдаги ёлғондакам референдумлардан кейин ўзларини халқ республикалари деб эълон қилишгач, бу ерлардан марказий ҳукумат бутунлай сиқиб чиқарилмоқда. Ҳатто баъзи ҳарбий қисмлар улар тарафига ўтиб бўлишди. Кўринишидан, бу жараёнлар давом эттаверади, ҳеч шубҳа йўқку, Россия сўнги йилларда Украинанинг жанубида жиддий ишлар олиб борган, қуролли гуруҳлар тайёрлаган. Ҳайрон қолдирадиган нарса, булардан Киевнинг хабарсизлиги ёки ўзини хабарсизликка солиши.

Нима бўлса ҳам, Украина аввал Луганск ва Донецк вилоятларини, кейин балки Харьков вилоятини ҳам йўқотади. Уларни ёки Россия ўзига қўшиб олади, ёки Абхазия ва Жанубий Осетия каби расман гўёки мустақил давлатлар ҳолида қолдириб, феълан ўзиники қилиб олади.

Бу вилоятларнинг Россия билан чегараларида ҳам аҳвол шундай. Чегарачилар Киевга бўйсунсалар ҳам, қўлларидан ҳеч нарса келмайди.

Бир неча кун аввал Лугунск Халқ Республикасининг гўёки губарнатори Валерий Болотов ҳеч қандай қаршиликсиз Россияга ўтиб кетгани Украина матбуотида катта жанжал сифатида ёритилган эди. Бугун ўша Болотов иккита одами билан Россиядан қайтиб келаётганда чегарачилар уларни ушлаган экан, бир пастда қандайдир 200 кишилик қуролли гуруҳ келиб, жанг билан уларни озод қилиб кетибди (расмда).

Хуллас, энг камида Украинанинг жанубида давлат масхарабозлик саҳнасига айланган.

Бу воқеалар ўзбекларга, биринчи навбатда ўзбек мухолифатчиларига дарс бўлиши керак. Ўзбекистоннинг қандайдир бир қисми эмас, ҳаммаёғи масхарабозлик саҳанасига айлантирилган, давлат чет элдаги мардикорларимизнинг пули эвазига оёқда турибди. Давлат йўқ бўлди ҳисоб. Ўзбекистонда шароит русларнинг зарарига ўзгарса, Россия истаган куни Тожикистон ва Қирғизистон, балки ҳатто Қозоғистон ёрдамида Ўзбекистонни йўқ қилиш кучига эга. Шундай шароитда “Туркистон тонги” ҳақида гапириш учун ҳеч ким ўқимайдиган шу номли газетача чиқариш билан машғул бўлган собиқ бирликчи Ботир Норбой каби навбатдаги ҳаромий бўлиш керак.

Айнан шу сабабли Ўзбекистонда кучли миллий-демократик мухолифат шаклланиши биз учун ҳаётий масала.

Аммо, турли мухолифатчиликка даъво қилаётган гуруҳчалар мухолифатнинг асосий кучи бўлган “Бирлик” Партиясининг орқасига пичоқ уриш билан овора. “Бирлик”ни ҳеч ким йўқ қилолмайди. Бироқ, у катта кучга эга бўлолмаса, Ўзбекистоннинг давлат сифатида келажаги йўқ. Бошқа майда-чуйда гуруҳчалар ҳақида гапириб ўтиришга ҳам ҳожат йўқ, уларни мавжуд режимнинг ўзи яратмоқда, истаган куни бир туфлаб йўқ қилиб юборади. 1990 йили “Эрк” партиясини тузиб, кейин йўқ қилиб юборгани каби.

Миллат сифатини йўқотган ўзбеклар бундай нарсаларни тушуниб етадиган даражага келиши учун узоқ йиллар керак. Фақат “Бирлик” Партияси касаллигимизга тўғри диагноз қўйди ва олдимиздаги масалаларни тўғри ифодалаб берди. Масалани тўғри ифодалаш эса, ечимнинг ярмисидир.

Ўзбек миллатининг кўзини тезроқ очиш, Ўзбекистонда ҳокимиятни ўзбеклар қўлига олиб бериш, ўзбекларни она ерларидан сиқиб чиқариш сиёсати олиб бораётган қирғиз, қозоқ ва тожик ирқчиларини (балки, фашистларинидир) жойига ўтқазиш ва ундан кейин кучли Туркистонни қайтадан оёққа турғазиш керак.