Биз “бечора Путин” ифодасини унга салбий муносабатда бўлганимиз учун ишлатаётганимиз йўқ, у ҳозир ростдан ҳам “бечора”. Ғарбнинг санкциялари остида Россиянинг иқтисоди ботаётганини гапириб ўтиришга ҳам ҳожат йўқ. Бошқа нарсаларга қарайлик.

Тўғри, Путиннинг энг катта қилолган иши - собиқ СССР ҳудудларида славян ва насроний бўлмаган энг катта сонли миллат, яъни ўзбекларни, Лубянканинг лойиҳаси бўйича ва тожик Ислом Каримнинг қўли билан, подага айлантиролганидир. Аммо, у Украинани Россиянинг абадий душманига айлантириб қўйди-ку.

Путин Россиянинг Яқин Шарқдаги йўқ бўлаётган позициясини ҳеч бўлмаса Сурияда сақлаб қолиш ва Ғарбга қарши туриш сиёсатини амалга ошириш учун аввал Эрон, кейин Туркия билан ҳам ҳамкорлик қилаётгани устидан кулиш керак. Чунки, исломий Эрон ва исломлашаётган Туркиянинг асл мақсадлари Россияни парчалаш, Россия таркибидаги мусулмон халқларни ўз қўлллари остига олишдир. Бу стратегик мақсаддан Эрон ва Туркия ҳеч қачон воз кечмайдилар.

Хитой ва Япониянинг мақсади эса, Россия бироз заифлашиши биланоқ Сибирни қўлга кечиришдир.

Шу аҳволда қолган Путин бечора бўлмаса, бу дунёда ким бечора?

Шу бечора Путин кеча Ашхабодга келиб, “Туркманбоши-2”нинг қўлидан қандайдир “Ҳамкорликни ривожлантиришга қўшган ҳиссаси учун” ордени олиши ва “Туркманбоши-2”га “Алесандр Невский” ордени топшириши ҳамда Россия-Туркманистон ҳамкорлиги ҳақида гўёки гаплашгани, Туркманистонни Марказий Осиёда тинчлик ва барқарорликни мустаҳкмловчи давлат деб баҳолаши масхарабозликдан бошқа нарса эмасди.