Ватанимиз Ўзбекистоннинг бугунги аҳволини тўғри тушуниш ва келажагимизни, табиий, Туркистонни ўйлашимиз учун кечагина ўткан кунларимизни яхши билиш керак. Сўнги 30 йилда кўп воқеалар юз берди, бу ерда уларни ўта қисқа шаклда ёритамиз.

I. “Бирлик”нинг оёққа туриши ва Ислом Каримнинг пайдо бўлиши

1989 йилнинг бошида ўша пайтдаги Ўзкомпартиянинг раҳбари, тожик аслли Рафиқ Нишонов бу лавозимдан кетиши, унинг ўрнига андижонлик ўзбек, миллатпарвар, ўша пайтда Ўзбекистон Олий Совет раиси бўлган таниқли олим ва сиёсатчи Пўлат Ҳабибуллаев ўтириши ҳам кутилаётганди.

Аммо, Тошкент Давлат Университетининг доценти, айни замонда, Компартиянинг бу университетдаги ташкилотининг котиби Марат Зоҳидов исмли ўзбекдан чиққан ифлос номидан “Известия” газетасида Пўлат Хабибуллаевнинг дабдаласини чиқарувчи КГБнинг мақоласи эълон қилинди ва Пўлат Хабибуллаев ҳеч қандай текширувларсиз дарҳол лавозимидан четлатилди.

Эслатиш керакки, Ташаббус Гуруҳи 1988 йил 11 ноябрда тузилган “Бирлик” Халқ Ҳаракати ўша пайтда ўзининг таъсис қурултойини тайёрлаш билан машғул эди. 1989 йил 19 март куни ҳозир номи Мустақиллик Майдони бўлган Ленин майдонида “Ўзбек тили – давлат тили” шиори остида ўзбек миллатининг тарихидаги биринчи митинг ўтказилди. Митингнинг талаби билан тезда газеталарда ўзбек тилига давлат тили мақоми бериш Қонунининг лойиҳаси эълон қилинди.

28 майда “Бирлик” Халқ Ҳаракатининг таъсис қурултойи бўлди. Ёзувчи Эркин Воҳид ташкилотнинг раиси бўлиш таклифини қўрқоқлиги туфайли аввалдан рад этганди, шу сабабли, Ташаббус Гуруҳининг раҳбари Абдураҳим Пўлат “Бирлик”нинг раиси этиб сайланди.

Абдураҳим Пўлат қурултойдан кейин дарҳол Москвага учиб кетди. Унинг мақсади – 25 майда очилган СССР Халқ Депутатларининг 1-чи қурултойида Ўзбекистондан сайланган депутатлар билан учрашиш, ўзбек депутатларни “Бирлик”га тортиш эди. Айнан ўшанда, Абдураҳим Пўлат билан суҳбатдан кейин, шаҳрихонлик депутат Пўлатжон Охунов “Бирлик”га қўшилганди.

Июнь ойининг бошида, ҳали Абдураҳим Пўлат Москвада экан, Марғилон шаҳрида ўзбеклар билан месхет турклари ўртасидла қонли тўқнашувлар юз берди ва КГБнинг махсус учоғида Абдураҳим Пўлат Москвадан Фарғонага олиб келинди, айнан у қонли воқеаларни тўхтатди.

Ўша кунларда Ўзкомпартиянинг биринчи котиби бўлган Рафиқ Нишонов Москвага ишга олинди. Унинг ўрнига Ислом Каримов келтирилди. Уни тахтга ўтқазиш учун ўша пайтдаги СССР Бош вазири, айни замонда, КПСС Политбюросининг аъзоси Николай Рижков Тошкентга келди. 15 ёки 16 июнда бўлса керак, “Бирлик” 5 минг кишилик митинг уюштирди ва Николай Рижков билан учрашув талаб қилди. Рижков рози бўлди, улар учрашдилар ҳам.

Абдураҳим Пўлат СССРда бўлаётган воқеалар, жумладан, Марғилонда ўзбеклар билан месхет турклари ўртасидаги қонли воқеаларни ҳам эслатиб, буларнинг бош айбдори Москва эканлигини, бу аҳволдан чиқиш учун Москва катта демократик ислоҳотлар қилиши кераклигини жуда кескин, талаб каби сўзлар билан ифода қилганида, бечора Николай Рижков ҳар бир сўзини урғулаб шундай деган эди: “Если Вы так разговариваете с Председателем Совета Министров Союза Советских Социалистических Республик, я представляю как Вы разговариваете с ними”. Табиий, у “с ними” деганда ёнида ўтирган Рафиқ Нишонов ва Ўзбекистон Бош вазирига ишора қилган эди.

Тезда маълум бўлдики, Ўзбекистоннинг янги хўжайини Ислом Карим 1989 йил 30 август куни ёзувчи Салой Мадамин (адабий таҳаллуси Муҳаммад Солих) билан яширинча учрашиб, 10 сентябрда Ленин майдонида ўтказилиши режалаштирилган 100 минг кишилик митингни тўхтатишга келишибди. Ислом Карим Салой Мадаминга, иккита укаси учун Тошкент марказидан 2 та квартира беришга ва уни Ўзкомпартия рўйхатидан депутат қилиб қўйишга ваъда берибди.

Минг афсуски, ўшанда митинг қолдирилди. Ваҳолангки, мақсад - ундан кейинги митингга БИР миллион одам олиб чиқиш ва Ўзбекистон раҳбариятидан истеъфога кетишни талаб қилиш эди. Лекин, кичкинароқ бўлса ҳам митингларимизни давом эттирдик. 18 октябрда “Ўзбекистон” меҳмонхонаси олдидаги митингда сиёсий саҳнага биринчи марта Васила Иноятова чиққан эди. 21 октябрда “Ўзбек тили - давлат тили” деб эълон қилинди. Бу бизнинг ғалаба эди.

1990 йилнинг биринчи кунларида Ислом Каримов Абдураҳим Пўлат билан Марказком биносидаги кабинетида учрашишга мажбур бўлди ва унинг ҳамма ака-укаларига Тошкентда биттадан квартира ваъда қилиб, уни ҳам сотиб олмоқчи бўлди. Лекин, рад жавоби олди.

Кейин Ислом Карим Салой Мадаминни Ўзкомпартия рўйхатидан депутат қилиб қўйди. Абдураҳим Пўлатга эса, ҳеч бир сайловда иштирок этишига йўл бермадилар. Эрк”дан фойдаланиб бўлгач, Ислом Каримов унга ҳам тупирди. Аммо, “Бирлик”ни ҳеч ким йўқ қилолмади.

Шундай оғир пайтда ўзимизни қандай тиклаганимизни қуйидаги воқеалардан тушуниш мумкин.

1. Россияда хизмат пайтда ўлдирилган ўзбек аскарини 1990 йил 26 апрелда Тошкентда дафн этиш маросими “Бирлик”нинг намойишига айланиб кетди. Бу намойиш миллат тарихида қолади.

2. 1990 йил май ойида Тошкентда “Бирлик” Халқ Ҳаракатининг 2-чи қурултойи бўлди. Абдураҳим Пўлат “Бирлик” Дастурининг “Мустақил ва демократик Ўзбекистон учун” шиорини “Демократик ва мустақил Ўзбекистон учун” деб ўзгартиришга эришди. Яъни, демократияга урғу берилди.

Аммо, йилнинг охирига келиб, Абдураҳим Пўлат демократлар ҳокимиятни қўлга олиш учун тайёр эмасликларини тушуниб етиб, “Ўзбекистон мустақил диктатура остонасида” номли мақоласини ёзди. Мана, Абдураҳим Пўлат ўшанда башорат қилган диктатурада 26 йилдан бери ўтирибмиз.

3. Яна ўша 1990 йил июнь ойининг бошида Ўш ва Ўзгенда ўзбек-қирғиз тўқнашувларида мингдан ортиқ инсоннинг, асосан, ўзбекларнинг қони тўкилди. Михаил Горбачевнинг миллатлараро муносабатлар бўйича маслаҳатчиси Чингиз Айтматов Москвадан Абдураҳим Пўлатга шахсан телефон қилиб, эртага Ўшга кетаётганини, аммо йўлда Тошкентда тўхтаб, уни ўзи билан олиб кетишни режалаштираётганини айтди. Улар Тошкент аэропортида учрашдилар, аммо Абдураҳим Пўлат Ўзбекистон раҳабарияти ўзининг Чиниз Айтматов билан бирга Ўшга боришига қарши чиқаётганини кўриб шундай деди: “Сиз ҳозирги миссиянгизни бажаришингиз учун Ўзбекистон раҳбарияти билан биргаликда иш қилишингиз керак. Мен бу ерда қоламан.” Шундай бўлди ҳам.

Хуллас, ўшанда қонли воқеалар тўхтатилди. Аммо, “Бирлик” тинчимади, қонли воқеаларга йўл қўйган Қирғизистон раҳбарининг истеъфосини талаб қилди ва Қирғизистон парламенти аввалги коммунист президентни лавозимидан четлатиб, ўрнига машҳур олим Асқар Ақаевни сайлади. Кейинчалик Абдураҳим Пўлат қандайдир сиёсий ишлар билан Бишкекга келганида, уни Асқар Ақаев шахсан қабул қилган ва ўзининг сайланишидаги “Бирлик”нинг ролини феълан тан олганди.

II. Мустақиллик учун курашнинг сўнги босқичи

1991 йил 19 августда ўзини “Государственный комитет по чрезвычайному положению” (ГКЧП) деб атаган гуруҳ давлат тўнтариши қилишга уриниб, Қора денгиз бўйида дам олаётган Михаил Горбачевни ўша ерда уй қамоғига олди ва бутун ҳокимиятни қўлга олганини билдирди.

“Бирлик” ўшанда ГКЧПни тан олмаслигини расман эълон қилди. Ислом Карим бизга қарши иш бошлади. Абдураҳим Пўлат, юрист Миролим Одил, журналист Анвар Усмон ушлаб кетилди. Анвар Усмонга 10 кунлик маъмурий қамоқ жазоси бердилар. Абдураҳим Пўлат ва Миролим Одилга 1,5 минг рублдан жарима солдилар. Қамалиш хавфи борлигини билиб, улар Чимкент орқали Москвага келганларида, ГКЧПни Борис Еьцин йиқитиб бўлганди.

Икки кундан кейин “Тошкент Оқшоми” ва “Вечерний Ташкент” газеталарида жуда қисқа эълон берилди: “Куйбишев (ҳозирги Мирзо Улуғбек) туман судининг Абдураҳим Пўлатов ва Миролим Одилов ҳақидаги ҳукми Тошкент шаҳар суди тарафидан бекор қилинди”. У ерда бу икки шахс кимлиги, туман судининг ҳукми нима ҳақидалиги, нима учун у ҳукм бекор қилингани айтилмаган.

Ўзбекистонда ҳамма биладики, 1991 йил 31 август куни Ўзбекистон мустақил давлат деб эълон қилинди. Аммо, ўша пайтда мутлақо кўпчилик билмайдиган ҳақиқат шундан иборатки, Ўзбекистон ССР 1925 йил 3 май куни мустақил давлат сифатида яратилган ва ўша куниёқ мустақил давлат сифатида СССРга кирган. Демак, 1991 йил 31 августда мустақил Ўзбекистонни мустақил деб эълон қилиниши - масхарабозликдан бошқа нарса эмасди. Ўша йил 8 декабрда СССРнинг қурувчилари - Россия, Украина ва Белорусия - СССРни тарқатиб юбордилар ва Ўзбекистон тўла мустақил бўлиб қолди. Демак, Ўзбекистоннинг Давлат Куни 1925 йил 3 майдир.

1991 йил 29 декабрда Ўзбекистонда президентлик сайловлари ўтказилди. Сайловда Ислом Карим ва Салой Мадамин иштирок этди. Табиий, Ислом Карим ғалаба қозонди деб эълон қилинди.

IV. Мустақилликнинг биринчи йиллари

1992 йил 19 февралда АҚШ Давлат Котиби Жеймс Бейкер Ўзбекистонга келди ва Ислом Каримнинг ҳамма қаршиликларига қарамасдан “Бирлик” лидери Абдураҳим Пўлат билан учрашди. 1,5 соатча давом этган учрашув давомида Жеймс Бейкер “Бирлик”нинг тарихини ўрганди ва унинг рўйхатга олиш масаласини Самарқандга ўзи билан бирга кетаётган Ислом Карим билан гаплашишга ва “Бирлик”ни рўйхатга олиш масаласини ҳал этишга ваъда берди.

Ўшандан кейин, Ўзбекистон Олий Суди “Бирлик”нинг рўйхатдан ўтиш масаласи бўйича берган апеляцион аризасини кўриб чиқди ва суднинг кейинги мажлисига Адлия Вазири Муҳаммадбобир Маликовни чақиришга қарор қилди. Бу апрель ойининг охирларида бўлган эди, шундан кейин ўша судьяни касал деб эълон қилиб, “Бирлик” масаласини музлатиб қўйдилар.

Ўша пайтда, парчаланган мухолифат ичида бирлашиш кайфияти пайдо бўлди ва 1992 йил 3 июлда Ўзбекистон Олий Советининг навбатдаги йиғилиши бўладиган жойда митинг ўтказишга ва Ислом Каримдан демократиялашириш жараёнлари бошлашни ёки истеъфога кетишни талаб қилишга келишилди. Аммо, Пўлатжон Охунни ҳибсга олдилар, Абдураҳим Пўлатнинг бошини ёрдилар. У оғир амалиётдан кейин у соғ қолди, аммо мухолифатчилар ундан бекитиб, митингни қолдиришди. 3 июлда Олий Совет йиғилишида Ислом Карим “керак бўлса яна 100 тасининг бошини ёрамиз” деб Абдураҳим Пўлатга қарши уюштирилган ҳужум учун маъсулиятни ўз бўйнига олди.

1992 йил 7 июлда Абдураҳим Пўлатни касалхонада АҚШ Сенатори Ларри Пресслер ва АҚШнинг Ўзбекистонга янги тайинланган элчиси яширинча зиёрат қилдилар. Ларри Пресслер АҚШга қайтгандан кейин Сенатда Абдураҳим Пўлат билан Тошкент касалхонасида учрашгани, уни ўлдиришга айнан Ислом Карим буйруқ бергани кўплаб фактлар билан тасдиқлангани айтиб, унинг август ойига режалаширилаётган АҚШга амалий ташрифини бекор қилишни таклиф қилди. Сенат бир овоздан бу таклифни қабул қилди. Бундай қарор Конгрессининг протоколларида бор.

Ўшанда Ўзбекистонда аҳвол демократлар учун кун сайин ёмонлашишга бошлади. Абдураҳим Пўлат вақтинча бўлса ҳам мамлакатни тарк этишга мажбур бўлди.

V. Ватан ва миллатнинг мустақиллик йиллари тушган ғариб аҳволи

Хуллас, Ислом Карим Ўзбекистонда яккаҳокимлигини тўла ўрнатиб бўлди. Айнан ўша йилларда, 1996 йилда бщлса керак, Швецияда яшаётган марказий-осиёлик мухолифатчилар, уларнинг ичида Пўлатжон Охун ҳам бор эди, рус тилида журнал чиқаришга бошладилар. Ўша журналда ўз мақоласини эълон қилган Абдураҳим Пўлат, яқинда жуда кўп ўзбеклар Россияга кетиб, ўша ерда ишлашга мажбур бўлишларини башорат қилар экан, Ўзбекистон ҳукумати ўзбекларни ташкилиий равишда Россияга кўчиришга ёрдам бериши кераклигини уруғулаганди. Айнан ўша йиллари Абдураҳим Пўлат Туркияда нашр этилган мақолаларидан бирида Ислом Карим тожик эканлигини, у атайлаб Ўзбекистонни ўлимга судраётганини ҳам ёзган.

2003 йили Ислом Карим Шавкат Мирзиёни Бош вазир этиб тайинлаши ҳам, ҳамма ёқни алғов-далғов қилиб ташлади. Чунки, 1989 йилининг ўрталарида, яъни “Бирлик” энг кучга кирган пайтда, Абдураҳим Пўлат билан учрашишни истаётганлар кўпайиб кетганди. Уларнинг ичида, ўша пайтдаги Ислом Каримнинг матбуот котиби Лола Ҳотамова, Тошкент Ирригация Институтидаги Компартиянинг бошланғич ташкилоти котиби Шавкат Мирзиёев ҳам бор эди.

Абдураҳим Пўлат ўз хотираларида ёзишича, у Шавкат Мирзиёев ўртага қўйган одамдан сўрабди: “Шавкат Мирзиёев ким ўзи, у ҳақда нима айта оласиз?” Жавоб ўта қисқа бўлибди: “У ашаддий тожик миллатчиси.” Хуллас, Абдураҳим Пўлат ўшанда Шавкат Мирзиёнинг илтимосини рад этган, аммо бу гап Ислом Каримга етиб борибди ва у дарҳол Шавкат Мирзиё билан учршиб, уни юқорига тортишга бошлади. 2003 йилда у Бош вазир лавозимигагача етишди.

Бу жуда муҳим воқеа. Чунки, Шавкат Мирзиё Бош вазир бўлганидан кейин, ҳар қандай давлат иқтисодиётининг асосий кўрсатгичи бўлган Киши бошига Ялпи Ички Маҳсулот ҳажми бўйича, ривожланган давлатлардан 30-50 баравар орқада эканлигимизни қўйиб туринг, қўшнимиз Қозоғистондан 2003 йилда тахминан 4 баравар орқада эдик, 2014 йили бу фарқ 8 га чиқди.

2001 йил 11 сентябрда Ал-Қоиданинг АҚШдаги терактларидан кейин, АҚШ ўз қўшинларини Афғонистонга киритди ва Ал-Қоиданинг ҳамкори “Толибон” ҳукмронлик қилаётган ҳокимиятни йиқитди. Ўшанда АҚШ билан ҳамкорлик қилган Ўзбекистонда сиёсий вазият бироз юмшади ва “Бирлик” Халқ Ҳаракати қайтадан оёққа турди, 2003 йилда Тошкентда қурултойини ўтказди ва унинг асосида расман “Бирлик” Халқ Ҳаракати Партияси яратилди. Айнан ўша даврда ҳозирда раҳматли Васила Иноят ва Исмоил Дадажон, “Бирлик”нинг Фарғона вилоятдаги лидери Ҳамдам Cулаймон, “Эрк” партиясини тарк этиб, “Бирлик”га қўшилган ва партия раисининг ўринбосари этиб сайланган Дайнов Ташанов, партия раисининг бошқа ўринбосари Пўлатжон Охун ва бошқа сафдошларимиз мисли кўрилмаган фидокорлик кўрсатдилар.

Аммо, 2005 йил май ойидаги акромийларнинг Андижондаги қўзғолонидан кейин, Ислом Карим мудҳиш диктатурасини тиклади., “Бирлик” фаолиятини чеклашга мажбур бўлди, аммо тўхтамади.

Яна унутмайлики, 2010 йили қирғиз фашистлари ўзбекларни ТИРИКЛАЙИН ёққанларида, ўзбекнинг қиз-аёлларини подалашиб зўрлаганларида, 3 кунда 300 ўзбекни ваҳшийларча ўлдирганларида - Ўзбекистон раҳбарлари Ислом Карим (президент) ва Шавкат Мирзиё (Бош вазир) ва ҳамма ўзбек зиёлилари (Эркин Воҳид ва Адулла Ориф каби миллатчилар ҳам уларнинг ичида) ҲАММА ТЕШИКЛАРИНИ ҚИСИБ ЎТИРдилар ва ўзбеклар миллат сифатини, одам сифатини йўқотганини бутун дунёга намойиш қилдилар. Ўз миллатдошлари қирғин қилинганда қисиб ўтирган БУНАҚА МИЛЛАТ ДУНЁДА БОШҚА ЙЎҚ, БЎЛМАГАН ВА БЎЛОЛМАЙДИ.

VI. Бу аҳволдан чиқишнинг ягона йўли – фундаментал сиёсий ва иқтисодий ислоҳотлардир

Қаранг, ўрта асрлардан ҳам олдинроқ Марказий Осиёда лидерлик қилишни бошлаган, Буюк Ипак Йўлининг катта қисмини ўз назорати остида тутган, ҳатто Совет замонида энг кучли республиклардан бири Ўзбекистоннинг соҳиби бўлган ўзбек миллати қандай аҳволга тушди.

Бошқа кўрсатгичларни қўйиб турайлик, қандай қилиб Ўзбекистон аҳолисининг ўртача ойлиги қўшнимиз қозоқларникидан бунчалик кам бўлиб қолди? Қандай қилиб, сони миллиондан кўп ўзбеклар бир бурда нонга пул топиш учун ойлаб-йиллаб оилаларини ҳам кўролмасдан Россия ва бошқа мамлакатларда қуллардек ишлайдиган ҳолга тушдилар?

Мана, юқорида “Бирлик” Халқ Ҳаракати Партиясининг тарихини имкон борича энг қисқа шаклда ёритдик. Қаранг, “Бирлик”нинг мақсади ўзбек тилини давлат тили қилиш, Ўзбекистонни СССРдан мустақил қилиш, энг муҳими – социалистик иқтисодиётган воз кечиб, тўла бозор иқтисодиётига ўтадиган демократик, демак, дунёвий/секуляр Ўзбекистоннинг асосларини яратиш эди.

Хўш, шундай экан, нимага Ўзбекистон раҳабариятидагилар, муҳим бўлгани, мамлакатнинг критик бир даврдаги хўжайини, псевдо-коммунист Ислом Каримнинг ўзи, мустақилликдан аввал ҳам, кейин ҳам, бундай демократик мухолифатга тиш-тирноғи билан қарши бўлдилар, мустақилликдан кейин, табиий равишда демократик мухолифат сифатидаги сиёсий кучга айланиши муқаррар бўлган “Бирлик” Халқ Ҳаракатига, унинг асосида яратилган “Бирлик” Партиясига давлат ва миллат манфаатлари нуқтаи-назаридан қарамадилар, унга ҳамкорлик учун қўлларини чўзмадилар? Шу сабабли, мустақиллик учун курашган мухолифат лидерлари, Ўзбекистон мустақил бўлгандан кейин ўлим хавфи остида юртни тарк этишга мажбур бўлдилар-ку!!

Ўзбекистонда ҳозир ҳокимиятда ўтирганлар нимага демократик мухолифатга ҳали ҳам душман сифатида қараб келмоқдалар? Нимага “Бирлик” ташкилотини расмий сиёсий саҳнага чиқишига йўл бермасдан, ўзлари яратган қўғирчоқ партиялар билан ишлашни давом эттирмоқчилар? Ҳозир Шавкат Мирзиё Афғонистондаги ислом террористлари билан музокаралар олиб бориш кераклигини гапирмоқда, аммо демократик “Бирлик” Халқ Ҳаракати Партияси билан мулоқот қилишни ҳам, Туркийтилли Давлатлар Ҳамдўстлигига аъзо бўлишни ҳам ўйламаяпти. Нимага?

Хўш, Ислом Карим Совет замонида КГБнинг агенти бўлса ҳам, СССР йўқ бўлиш арафасида эканлигини ақли бор одамлар тушунишга бошлаган пайтда, “Бирлик”ни парчалаш унга нимага керак бўлган, нима учун у бутун миллий-демократик мухолифатни йўқ қилишга ҳаракат қилган?

СССР парчалангандан кейин, ҳамма собиқ Совет республикалари тўла бозор иқтисодиётига ўтдилар ва тез ривожланиб кетдилар. Ислом Карим майда-чуйда хусусий бизнесга йўл берган бўлса ҳам, социалистик иқтисодиёт билан яшашни давом эттираётган Ўзбекистон (худди СССР каби) ўлим йўлидан кетаверди. Мана йиллар ўтиб, Шавкат Мирзиё ҳам ўша сиёсатни давом этирмоқда-ку? Ўзбекистонни ўлимга олиб кетмоқда-ку! Нимага?

Нимага Ислом Карим ҳам, мана энди Шавкат Мирзиё ҳам, Ўзбекистонда инвесторлар, яъни катта бойлар синфи яратишга йўл бермадилар ва ҳозир ҳам йўл берилаётгани йўқ! Нимага? Ўзимизнинг инвестицияларсиз ҳақиқий ривожланиш бўлолмайди-ку!

Ҳатто коммунистик Хитой тўла бозор иқтисодиётига ўтиб бўлди ва ҳозир АҚШ билан рақобат қилоладиган даражага чиқиб олди. Шавкат Мирзиё шуни ҳам кўрмаяптими, шундай нарсаларни тушунмайдиган даражада ибтидоийми?

Бу каби саволларга жавоб қидирсак, тушунамизки, Лубянка тарафидан яратилган ва ҳозир Ўзбекистонда ҳукмронлик қилаётган тожиклар режимининг мақсади – Ўзбекистон ва халқини йўқ қилиш. Социалистик иқтисодиёт билан СССРдек давлат йўқ бўлди, Ўзбекистон ҳам йўқ бўлади.

Шавкат Мирзиё ва унинг тақими халқни алдаш учун косметик ислоҳотлар ўтказиб, аслида, атайлаб Ўзбекистонни ўлимга судрамоқда. Ислом Каримнинг ўлимидан кейин, у Конституцияни бузиб ва ҳокимиятни қўлига олиб, расмиятчилик учунгина президент сайлови тайинлаганда, Абдураҳим Пўлат унга мактуб йўллади ва 1989 йилдаги унинг учрашув таклифини ҳам эслатиб, “Бирлик”нинг иштирокида ҳақиқий демократик сайлов ўтказишга чақирди. Аммо, жавоб бўлмади.

Нима бўлганда ҳам, вақти келади, ҳеч шубҳасиз, ўзбекларнинг кўзи очилади, биз очамиз, ҳақиқат ҳаммага маълум бўлади. Ана ўшанда Ўзбекистон тожиклар режимидан қутилади, ҳокимият ўзбекларнинг қўлига ўтади, фундаментал ислоҳотлар ўтказилади, ватанимиз ривожланган давлатлар қаторига етишиш йўлига киради, Туркистон номи остида бирлашиш бошланади. Буларни фақат “Бирлик” Халқ Ҳаракати Партияси иштирокида қилиш мумкин бўлади.

Тушуниш керакки, демократик давлатларда бошқа миллатларга қарши ҳеч нарса қилинмайди. Аммо сўнги йилларда тожиклар режимининг бошқаруви замонида чиққан аччиқ натижалар соясида, бир кун ўзбек-тожик жанжали чиқиши ва урушга айланиб кетиши мумкин. Ишни шунгача етказмаслик учун, ўзбекистонлик тожикларининг ўзи мавжуд тожиклар режимига қарши чиқишлари ва “тожик халқи” билан “тожиклар режими” битта нарса эмаслигини тушунганларини очиқча кўрсатишлари керак. Акс ҳолда, ишлар чатоқ бўлиб кетиши мумкин. Биз буни истамаймиз.

Ҳозирги асосий вазифамиз – 1989 йили биринчи митингимиз ўтказилган 19 мартни – МИЛЛИЙ УЙҒОНИШ КУНИНИНГ 30 йиллиги сифатида Мустақиллик Майдонида байрам қилишдир.

“Ҳаракат” Хабар Агентлиги, январь, 2019 йил