Журнал Ҳаракат №2 (35) 2002. Биз яшаятган жамият
Равшан Холмат - Ментлар миллат танимайди
Сергей Капустин 1956 йили Олмаликда тугилган. Касалманд онаси билан уша ерда яшаган. Камсукум. камгап, камхарж бу рус йигитнинг бор таржимаи холи шундан иборат. 2000 йилдан кейин эса таржимаи холи чалкашиб кетди. Гап шундаки, улар узига ухшаган камсукум, камхарж - рус кампир ва чолдан иборат бир оила билан борди келди килишарди.

2000 йил ноябр ойларининг бошида Сергей чол кампирдан хабар олгани уларнинг уйига кирди. Кечгача хангомалашиб утириб колишди. Сунг уйига келиб касал онасидан хабар олди.

- Эрталаб магазиндан сут олиб келиб бермасанг, ахволим яхши эмас, упкам огзимга келгудай йуталяпман, - деди онаси.

Сергей эрталаб 1 литрлик банкани кулига олиб магазинга йул олди. Беихтиёр чол-кампирнинг ховлисидан тутун чикаётганини куриб танг колди. Нима килишини билмай Рафик исмли татар кушнисининг уйини таккиллатди.

- Рафик ака! Рафик ака! Чолни уйидан тутун чикяпти!

Бир зумда куни-кушнилар йигилишди. Чол-кампирнинг ховлисига киришса, чол-кампир хам, итлари хам улиб ётар, курпа тушакдан бурксиб тутун чикарди: афтидан кимдир уларни улдириб, уйга ут куйган, аммо олов гуриллаб ёнмай учиб колганга ухшарди.

Кимдир тезда милицияга хабар бериш керак, деди. Бу вазифани Сергейга топширишди. Сергей кулидаги сут учун олинган банкани бир четга куйиб милиция булимига югурди. Милиция ходимлари Сергей билан бирга келишди. Уйни текшириб чикиб куни-кушниларни сурок кила бошлашди.

- Бу уйга ким купрок кириб турарди, - суради уларнинг бошлиги.

- Хаммамиз хам борди келди килардик, Сергей улардан хабар олиб турарди, - деди урис капмирлардан бири.

- Сергей! Сен уларникига охирги марта качон кирган эдинг?

- Кеча кечкурун, бирга чой ичган эдик, - ранги кув окарган содда йигит.

- Демак уни сен улдиргансан, - деди оперативчилар бошлиги. Сергей «Что ву, что ву» деганича колаверди. Мурдаларни моргга, Сергейни эса кулини кишанлаб милицияга олиб кетишди.

Куп утмай юзлари момоталок булиб кетган Сергейни милиция куршовида яна чол-кампирнинг уйига олиб киришиди.

- Сен улдиргансан, буйнингга ол! - деб дук пуписа килишди. У эса «Кани исботларингиз, ахир мен улар билан ота-боладай эдим», деб такрорларди.

- Мана исбот, - деб милиция бошлиги улиб ётган итнинг конига пичокни ботириб, Сергейнинг фуфайкасига намойишкорона артди.

Милиция терговчиларидан бири «Начальник, бу одам улдирган йигитга ухшамайдику», деб кулогига шипшиди.

- Сен аралашма. Буларнинг тиригидан улиги киммат. Бошка котилни каердан топаман. Эртага котилллик очилмади деб, юкоридан сени эмас мени урушишади, - деб жеркиб берди.

Сергейнинг ялинишлари хам, касал онасининг куз ёшлари хам фойда бермади. Йигитнинг чол-кампирнинг уйида булгани ва фуфайкасдаги кон улар учун далил-исбот булди. «Ху, биродарлар, итни кони билан одамнинг кони бир хил эмасдир, текшириб куринглар», деди булмади. «Махаллада бир угри болалар бор, бир ой олдин чол-кампирнинг телевизори угирланганди, балки ушаларнинг ишидир бу», деди, фойдаси булмади.

Сергейнинг чол-кампирни улдирганлигини узларича исботлаб, Тошкент вилоят судига оширишди. Вилоят судида Сергей уша гапларни такрорлади. Касал онаси келиб «Хакикат килинглар», деб ялиниб ёлворди. Аммо вилоят судига хам фалон фоиз жиноятлар очилган, фалон фоиз котиллар улимга хукм этилган деган хисобот керак эди.

Сергейни чол-кампирни улдирганликда айблаб улим жазосига хукм этишди. Камокхонада «Ментлар миллат танламайди» деган ибора шундан кейин пайдо булди. Суд хукми эса ижро этилди...